ÂõæáíôéíÞ Åðï÷Þ ÑÏÄÏÓ
Η Ρüδος Þταν Ýνα απü τα πρþτα νησιÜ που ασπÜστηκαν το Χριστιανισμü. Αυτü Þταν κυρßως αποτÝλεσμα της επßσκεψης του Αποστüλου Παýλου στο νησß το 58 μ.Χ., ο οποßος κατÝφτασε για να διδÜξει το Χριστιανισμü στη Λßνδο. Εκεßνη την περßοδο η Ρüδος Þταν η ορισμÝνη πρωτεýουσα της ΒυζαντινÞς Επαρχßας («θÝματος») των ΝÞσων, χωρßς ωστüσο να επανακτÞσει την ακμÞ απü την οποßα χαρακτηριζüταν τα προηγοýμενα χρüνια. Το νησß υπÝστη πολλÝς πειρατικÝς επιδρομÝς, üπως Üλλωστε και τα υπüλοιπα και τα υπüλοιπα νησιÜ του Αιγαßου εκεßνη την περßοδο, αλλÜ και απü Üλλους εχθροýς üπως τους Σαρακηνοýς και τους Τοýρκους. ΜετÜ τον καταστροφικü σεισμü του 515 μ.Χ. υπÝστη σοβαρÝς ζημιÝς και συρρικνþθηκε σημαντικÜ, μÝσα στα üρια που σÞμερα υποδεικνýονται απü τα ΒυζαντινÜ τεßχη και τις οχυρþσεις.
Την ßδια περßοδο Ýνας μεγÜλος αριθμüς Πρωτοχριστιανικþν εκκλησιþν βρßσκονταν διασκορπισμÝνες σε üλο το νησß. ΣυγκεκριμÝνα, στην Πüλη της Ρüδου, μια βασιλικÞ με μωσαúκÜ πατþματα του 5ου αιþνα ανακαλýφθηκε στην βορειοδυτικÞ γειτονιÜ (στο σημεßο που συναντþνται η οδüς Παýλου ΜελÜ και η οδüς ΧιμÜρας) και ακüμα μια βασιλικÞ κοντÜ στο καινοýριο στÜδιο. Ωστüσο, üταν οι τοýρκοι εισÝβαλαν στο νησß, μετÝτρεψαν τις εκκλησßες αυτÝς σε τζαμιÜ για να ανταποκρßνονται στις δικÝς τους θρησκευτικÝς ανÜγκες.
