Η ΡΓΌδος, Ýνα απΓΌ τα ομορφΓΌτερα νησιÜ της Μεσογεßου, βρßσκεται στο νοτιΓΌτερο σημεßο του Αιγαßου ΠελÜγους, πολΓ½ κοντÜ στην ακτÞ της ΜικρÜς Ασßας. Οι αρχαßοι ΒΈλληνες Þταν τΓΌσο συνεπαρμÝνοι απΓΌ τη γοητεßα της που τη συνÝδεσαν με Ýνα μΓ½θο που Ýχει διατηρηθεß μÝχρι την εποχÞ μας. ΣΓ½μφωνα με αυτΓΌν, ο ακτινοβΓΌλος θεΓΌς ΒΉλιος, Þταν ο προστÜτης του νησιοΓ½ και για αυτΓΌ η ΡΓΌδος εßναι μΓΌνιμα λουσμÝνη στο φως.

ΩστΓΌσο εßναι φανερΓΌ ΓΌτι η ΡΓΌδος Ýχει ευνοηθεß απΓΌ ΓΌλους τους θεοΓ½ς, απΓΌ τη στιγμÞ που κατÜ τη διÜρκεια της ιστορßας της Ýχει γνωρßσει στιγμÝς μεγαλεßου και δΓΌξας και Ýχει αναδειχθεß σαν μια απΓΌ τις σημαντικΓΌτερες περιοχÝς ολΓΌκληρης της ΕλλÜδας. Οι πολιτισμοß που Ýχουν αναπτυχθεß στο ÝδαφΓΌς της το Ýχουν εμπλουτßσει, ο καθÝνας με τα δικÜ του επιτεΓ½γματα και Ýχουν αφÞσει τα σημÜδια τους πÜνω σε αυτΓΌ, καθΓΎς ο Ýνας διαδεχΓΌταν τον Üλλο. ΑυτÜ τα σημÜδια Ýχουν μεßνει ανεξßτηλα μÝχρι σÞμερα , δßνοντας την εντΓ½πωση ΓΌτι κÜθε μÝρος του νησιοΓ½ δεν εßναι τßποτα Üλλο απΓΌ Ýνα διαφορετικΓΌ αεροπλÜνο στο μηχανισμΓΌ του χρΓΌνου. Δßπλα στο λευκΓΌ μÜρμαρο των αρχαßων ναΓΎν και των αγαλμÜτων, των μισογκρεμισμÝνων τειχΓΎν του οικισμοΓ½ και των ιερΓΎν στα οποßα λατρεΓ½ονταν οι θεοß της αρχαßας ΕλλÜδας, στÝκονται οι μικρÝς βυζαντινÝς εκκλησßες με το βλÝμμα των εκστασιασμÝνων φιγοΓ½ρων που απεικονßζονται στις τοιχογραφßες τους στραμμÝνο στον επουρÜνιο ΘεΓΌ της ΧριστιανοσΓ½νης. Λßγο παρακÜτω, τα στενÜ δρομÜκια οδηγοΓ½ σε μεσαιωνικÜ παλÜτια και κÜστρα, απΓΌ τα οποßα περιμÝνει κανεßς να εμφανιστοΓ½ν ιππΓΌτες μÝσα στις πανοπλßες τους. ΤαυτΓΌχρονα, πßσω απΓΌ τα τεßχη κÜνουν αισθητÞ την παρουσßα τους οι θολωτÝς οροφÝς των τοΓ½ρκικων τζαμιΓΎν και οι σταυρωτÝς αψßδες των χαμΓΌσπιτων στις τοΓ½ρκικες γειτονιÝς.

ΠαρΓΌλα αυτÜ, ΓΌλες αυτÝς οι εικΓΌνες δεν Ýχουν στερÞσει απΓΌ τη ΡΓΌδο απΓΌ τις απολαΓ½σεις της σΓ½γχρονης ζωÞς. Τουναντßον μÜλιστα, Ýχουν συμβÜλει καθοριστικÜ στην ανÜπτυξη του νησιοΓ½, καθιστΓΎντας το Ýνα απΓΌ τα πιο κοσμοπολßτικα μÝρη της ΕυρΓΎπης.